Ikaw ang aking Pangarap (Pahina 34)

By: FUGI

sa mga ever supportive kung comment-ta-tor sa blog kong ito na sina.... YUME the PUGI, si COFFEE PRINCE the PUGI din at at kay JIRU the PUGI din.. hehehe peace!

@ sa mga tahimik na sumusubaybay ay salamat mo!!!!!!!

Pauna: Hindi po talaga ako manunulat, naimpluwensyahan lang po ako nang mga magagandang kwento na nakapost sa site na ito na talaga namang naging bahagi na ng ating kaisipan na habang binabasa natin ang istorya mapa based sa totoong pangyayari sa buhay o likhang isip lang ng mga magagaling na author, hinihiling natin na SANA MANGYARI RIN SA ATIN ANG GANUN, na SANA TOTOONG MAY HAPPY ENDING at SANA AKO, IKAW, TAYO ang BIDA sa mga LIKHA nila.

Kaya naman ginusto ko na makagawa ng kwentong AKO naman ang BIDA, nasa po ay magustuhan nyo ang aking likha.

Disclaimer: ang istoryang ito ay 50% totoo at 50% likhang isip lang (50-50 ba talaga?), 40% ang totoo at 60% ang gawa gawaan lang (weh?) sige na 30% true to life at ang natitira ay imbento (yung totoo??) oo na sige na 10% lang ang purong totoo at 90% ang likha ng aking imahinasyon, kainis kumukontra pa kwento

Nang maiparada na ni anthony ang sasakyan niya sa gilid malapit sa tapat namin ay agad na kaming lumabas ng kotseng iyon at nang makalapit ako sa isa pang kotse na nakaparada sa mismong tapat namin ay.... ay nakompirma kong kay.. kay.. kay ian nga ang kotseng iyon

“Bakit naman kaya napadpad ang taong iyon sa bahay namin?” ang naitanong ko sa aking sarili, clueless talaga ako mga pipzz (wow! Gusto ko yung clueless ko na iyon.. hehe)

Nasa ganoon akong pag-iisip ng biglang nagsalita si anthony na nasa tabi ko lang

Anthony: may bisita ata sa inyo fugi, next time na lang kaya, una na lang ako (nag-aalangan nitong nasabi)

Ako: kay ian itong kotse (nasabi ko na lang habang tinitingnan ko pa din ang sasakyan), tara na sa loob (nakatingin ko nang sabi sa kanya habang nakangiti, napansin ko naman na parang naging seryoso siyang nakatingin sa sasakyan na, tas biglang naman agad nagbago ng magtama ang aming mga mata, ngumiti at tumango na lang ito bilang pagtanggap sa paanyaya ko

Ako na nga ang nauna kay anthony sa pagpasok sa loob ng bahay at ang huli ay nakasunod naman sa akin. At .... at nag buksan ko ang.... ang screen na pinto ay..... ay (mga kabaro sabay sabay tayo “May liwanag na lumabas na nagpasilaw sa aking mga mata”...... hahaha biro lang;]) napatigil ako sa aking kinatatayuan sapagkat.....tumambad sa akin paningin si ian na nakaupo sa sofa sa may sala habang kalong-kalong nito si angel at nasa tabi naman nito si john habang parang masayang-masayang nanonood ng telebisyon, napangiti na lang ako ng hindi ko namamalayan dahil sa nakita ko:]

Hindi naman ako napansin ng mga ito, kung hindi pa bigla akong tinawag ni mama na galing pala sa kusina

“Fugi, anak nandyan ka na pala, bakit hindi ka pa pumapasok?” bigla naman napaling ang tingin ko kay mama at ngumiti dito pagkatapos ay narinig ko naman ang boses ni angel na nagpaharap sa akin sa kinanggagalingan ng boses niya

Angel: to nong! To nong (“tito ninong! Tito ninong!” yun po ang sabi nya sabay alpas at baba nito sa kandungan ni ian at nagtatakbo sa kinaroroonan ko)

Sa puntong iyon ay mas naagaw ng paningin ni ian ang mga mata ko ay sa puntong iyon ay nagkatitigan kami

Sumilay ang ngiti sa mga labi nito na talaga namang napaka-contagious dahil dahil dahil kasi nahawa ako at at napangiti na lang din ako:]

Naputol na lang ang tinginan na iyon nang bigla nang yumapos si angel sa may hita ko

Angel: to nong, bu-bong, bu-bong ko (“tito ninong pasalubong, pasalubong ko” ay ang sabi po niya, ganya po talaga yan kasi inispoiled kasi namin, kasi kasi kami.. hehehe)

Ako: pa...salubong ba gey-gey?? (sabay buhay ko na kay angel), naku! Nakali............. (hindi ko pa natatapos ng bilgang sumingit si........)

Anthony: baby, e-to pa-sa-lu-bong ng ti-to sa i-yo (ang dahan dahan nitong sabi, napatingin naman sa kanya si angel at napaharap din ako sa kanya, nakangiti ito habang inilahad ang box ng cake na binili nito)

Angel: ake, ake yan to nong? (“cake, cake ba iyan tito ninong” yan po ang interpretasyon ng sinabi nya.. hehehe, sabay hawak nito sa aking pisngi dahilan para mapaharap naman ako sa kanya, at at tumango na lang ako bilang sagot)

Narinig ko na lang ulit na nagsalita si mama 

“anak may kasama ka pala, bakit hindi mo naman pinapapasok?” pagpuna nito

Nahiya naman ako sa sinabing iyon ni mama kaya agad kong hinarap ulit si anthony.....

Ako: anthony, tara pasok na tayo (may naiilang kong nasabi sa kanya)

Nang makapasok kami ay...... 

Angel: to nong (sabay kabig na naman ng dalawa niyang kamay sa pisngi ko paharap sa kanya), no po ya? (“tito ninong, sino po siya?” yon po ang sabi nya, sabay turo nya kay anthony)

Ako: gey-gey ka-i-bi-gan, sa eng-lish fri—end at kak-la-se ko si-ya sa schooool, si ku-ya an-tho-ny (ang dahan dahan kong sabi sa kanya para maintindihan niya)

Tumingin lang uli sa gawi ni anthony si angel miya mo ay parang kinikilatis. Agad naman akong humarap kay mama

Ako: mama, si anthony po, kaklase at kaibigan po namin ni ian

Anthony: good evening po ma’am (sabay lapit nito kay mama at abot sa kamay ni mama at nagmano)

“magandang gabi naman iho, tita na lang” nakangiting  balik ni mama dito

Anthony: o..opo tita (ang nahihiya nitong nasabi sabay pakawala ng ngiti ), nga pala po, ito (sabay lahad nito ng box ng cake kay mama), pasalubong po (dagdag nito)

“Naku iho nag-abala ka pa, salamat!” nakangiting sabi ni mama at nginitian na lang din siya ni anthony

Ako: ma, makikikain nga pala yan dito, yang cake ang panuhol niyan para payagan mo (biro kong sabi kay mama patungkol kay anthony)

Anthony: ti..ta wa...wag po kayo ma...maniwala (namumulang naibulalas nito at natawa na lang ako sa itsura niyang iyon at kahit si mama ay napahagikgik)

“anthony iho, pasensya ka na maloko talaga iyang batang iyan” nakangiting pagtatanggol ni mama kay anthony laban sa akin

“Siya dyan muna kayo mga iho, luto na ata iyong niluluto ko, feel at home anthony ha!” sunod-sunod na nasabi ni mama at agad na nagtungo na ito sa kusina

Sa kabilang banda pala ay kanina pa nakamasaid si ian sa amin

Ako: tara upo ka muna doon sa (sabay turo ko sa sofa at sa puntong iyon ay ay nakatingin lang sa aking ang seryosong ian, ngumiti lang ako dito at at tumango lang ito sa akin na ikinataka ko naman)

Dumaretso si anthony sa single seated sofa at ako naman pinakiusapan si john na lumipat nang pwesto at para makatabi ko si ian dahil  tatanungin ko sana ito kung ano ang nagpa-padpad sa kanya dito sa aming munting tahanan:]

Pero bago iyon ay pinakilala ko muna sila anthony at ang kapatid kong si john sa isat-isa

Ako: anthony si john bunso kong kapatid, john si anthony kaibigan at kaklase ko

Anthony: kuya anthony na lang (nakangiti ito sabi sa kapatid ko sabay lahad ng kamay nito)

John: sige po kuya anthony (sabay kuha nito ng kamay ni anthony)

Pagkatapos ay iniabot ko kay john ang buhat buhat kong si angel at nang makuha na nito ay pahero siyang sumalapmak sa sahig at itinuon ang atensyon sa pinapanood na cartoon

 Pagkaupong pagkaupo ni anthony ay......

Anthony: o tol nandito ka din pala, kamusta? (naibulalas nito na nagpaharap sa aming dalawa ni ian sa dako nito, at nakatingin ito kay ian at at at napansin kong may kung ano  sa ngiti nito.. parang basta)

Ian: kanina pa tol, hindi mo ba ako napansin (napatingin naman ako kay ian nong sinabi niya ito at sa pagharap kong iyon ay nakangiting kung ano din ito kay anthony at ng biglang tumama ang mata niya sa akin ay bila din itong nagsalita ng...) joke lang tol! (sabay tingin ulit nito kay anthony at nanduon pa din ang ngiting iyon, parang sa ngiti nilang iyon ay parang may asarang nagaganap, what is the meaning of this......... hehehe ang oa ko lang ata.. kung ano ano lang ata ang napapansin ko), malakad kasi kami ngayon ni fugi (pabahol nasagot ni ian sa tanong ni anthony sa kanya)

Kahit ako ay nagulat sa sinabing iyon ni ian kaya naman ay agad akong humarap sa kanya na may naguguluhang ekspresyon, pumaling ng tingin sa akin si ian at at at pinilit pinalaki ang singkit niyang mata

Ian: di-ba may-usa-pan ta-yo nga-yon (dahan-dahan nitong sabi sa akin habang parang nakamulaga ito sa akin, hindi naman napansin ni anthony ang naging itsura ng mukha ni ian sa puntong iyon dahil nakaharang ang ulo ko)

At ang nasabi ko na lang dahil sa kaba ay...........

“ah....... nga...ngayon pala i..yon” sabay palakpak at tawang pilit (haha,,,, parang tanga lang ulit............. kasi kasi... nangbibigla.. hehe)

“Buti naman ay naalala muna” pagbalik na sa normal ng pagsasalita nito pati narin ng mata nito at may kalakip pang ngiti, ngumiti na lang akong nagugulahan pa rin dito bilang tugon

Bigla namang nagsalita sa likuran ko si anthony

Anthony: hindi ba masyado nang gabi ang lakad na iyan? (medyo seryoso nitong boses na napaharap sa aming dalawa ni ian sa kanya

Ian: wag kang mag-alala tol, dala ko naman kotse ko at naipagpaalam ko na rin si fugi (naging sagot nito kay anthony)

Ako naman ay nanahimik nalang dahil naguguluhan pa din pero ngumiti na lang ako kay anthony para hindi na sya mabahala at mag-alala pa

Namayani ang katahimikan sa aming tatlo hanggang sa ako na rin ang ang ang bumasag doon

Ako: ah..... eh.. bi..bihis lang ako (sabay tingin ko sa kanilang dalawa at tinunguhan lang ako ng mga ito at pagkatapos ay tumayo na ako at tumungo na sa hagdanan paakyat sa aking silid)

Naiwan naman si ian at anthony pati na rin ang kapatid ko at si angel sa salas naming iyon..........

Itutuloy.......